Grote Zwitserse Sennenhond
Deze grote vriendelijke bergbewoner is vooral lief voor kinderen. Hij is echter niet de beste match voor kleine kinderen. In al zijn enthousiasme zou hij ze per ongeluk kunnen omstoten en aan het huilen maken. De grote Zwitserse Sennenhond is een geweldig familiehuisdier. Ouders moeten echter opletten wanneer vrienden komen spelen. De hond heeft de neiging zich te gedragen als een scheidsrechter en op te komen voor iedereen die vecht – wat betekent dat toezicht vereist is als er kinderen en honden in de buurt zijn.
Grote Zwitserse Sennenhond – FCI Rasgroep 2
De Grote Zwitserse Sennenhond behoort tot de rasgroep van de Pinschers en Schnauzers, Molosser, Dogtype en Zwitserse Sennenhonden.
Land van herkomst: Zwitserland
Huidige en oorspronkelijke taken: Trekhond en erfbewaker
Temperament: Goedaardig, Onbevreesd, Beschermend, Zelfvertrouwen, Toegewijd, Alert
Levensverwachting: 10 tot 11 jaar
Andere namen: Great swiss mountain dog
Uiterlijk
Schouderhoogte: Reuen tussen de 65 tot 72 cm. – Teven tussen de 60 en 68 cm.
Gewicht: Mannelijk: 60–70 kg, Vrouwelijk: 50–60 kg
Hoofd
De Grote Zwitserse Sennenhond heeft een krachtig maar niet al te zware schedel. De schedel heeft een lichte groef. De neusrug is recht en breed. De oren zijn middelgroot en driehoekig van vorm. Ze worden hangend vlak tegen de schedel aan gedragen. Ze hebben een schaargebit.
Lichaam
Het lichaam is iets langer dan hoog. De rug is matig lang. Grote Zwitserse Sennenhonden hebben een vrij zware staart die reikt tot de spronggewrichten. De borst is breed, diep en ook naar voren toe mooi gewelfd. De krachtige benen zijn goed gehoekt. De hals is sterk en middelmatig lang.
Vacht: Stokharige middellange vacht.
Kleuren: Zwarte grondkleur met tankleurige en witte aftekeningen.
Geschiedenis
De Grote Zwitserse Sennenhond is het grootste lid van de sennenfamilie. Wanneer je een van deze gigantische honden ziet, is het eerste dat opvalt hoe groot hij is. Het woord “Senn” komt van “Zwitserse Alpenherder” of “melkveehouder”. Het verwijst naar een van de vier berghondenrassen: de Appenzeller Sennenhond, de Berner Sennenhond, de Entlebucher Sennenhond en de Grote Zwitserse Sennenhond.
Er wordt aangenomen dat het St. Bernard-ras is gemaakt door inheemse hondenrassen te kruisen met grote molosserachtige honden die door Romeinse soldaten naar de Alpen zijn gebracht. Honderden jaren lang bleven deze in afgelegen gebieden geïsoleerde berghonden deze kruisingen fokken. Ze werden voor verschillende doeleinden gebruikt: het hoeden van vee, het bewaken van huizen en karren, het beschermen van kuddes en meer.
Ze waren opmerkelijk sterk en hadden een enorm uithoudingsvermogen. Het onderhouden van een berghond wordt beschouwd als het alternatief van een arme man voor het bezitten van een paard. Deze honden werden gebruikt als lastdieren en werkten onvermoeibaar om vlees en zuivel over bergpaden naar de markt te vervoeren. Deze honden waren gewend om zich fysiek in te spannen om een kudde koeien over een steile helling te drijven.
In de 19e eeuw was deze hond een geliefd boerderijdier. Naarmate de tijd verstreek en machines werden ontwikkeld, namen andere hondenrassen de verantwoordelijkheid op zich die oorspronkelijk aan de Zwitserse berghond was gegeven. Zijn voortbestaan was in gevaar, maar in het begin van de 20e eeuw herleefden fokkers de belangstelling voor hem. In 1936 beschouwde de FCI de Zwitserse berghond als een apart ras.
Karakter
De Grote Zwitserse Sennenhonden zijn intelligent en kalm. Ze zijn vriendelijk maar waken uitstekend. Ze hechten zich sterk aan het gezin. Het is een hond die graag werkt en is vrij gehoorzaam. In hun jeugd zijn ze onstuimig. Ze blaffen alleen als het ook echt nodig is. Het is geen geschikte hond voor het leven in een kennel.
Sociaal
Over het algemeen gaat de Grote Zwitserse Sennenhond goed om met huiskatten en andere dieren. De omgang met andere honden verloopt goed, al kunnen de reuen wat dominant zijn tegenover seksegenoten. In aanleg gaan ze uitstekend om met kinderen. Let er op dat deze honden het voor uw kinderen op zullen nemen als er te hard met vriendjes wordt gespeeld.
Omgang en training
De Grote Zwitserse Sennenhond reageert goed op voedselbeloningstraining. Ze kunnen echter koppig zijn; daarom moeten hun eigenaren vastberadener zijn dan de hond. Het wordt niet aanbevolen om bij dit ras een harnastrainingsapparaat te gebruiken. Trekhonden moeten vroeg in de puppyschool worden gesocialiseerd. Anders kan het gebruik van een harnas ervoor zorgen dat ze te hard trekken en mogelijk schade aan hun gewrichten veroorzaken.
Beweging
De Grote Zwitserse Sennenhond is erg graag bezig. Neem hem geregeld mee op lange onaangelijnde wandelingen. Apporteren doen ze ook erg graag. Als u een keer wat minder tijd heeft om met hem te lopen dan past hij zich goed aan. De hond heeft veel ruimte nodig. Een flatwoning of een huis met een kleine tuin is geen geschikte leefomgeving voor dit ras.
Opvoeding
Het is geen geschikte hond voor iedereen. Ze hebben een baas nodig die sterk in zijn of haar schoenen staat. De hond moeten weten waar hij aan toe is. Blijf zeer consequent tegen de hond. Met een harde aanpak wordt het karakter verpest.
Verzorging
De vachtverzorging van de Grote Zwitserse Sennenhond neemt relatief weinig tijd in beslag. Een wekelijkse borstelbeurt is vaak voldoende. In de verharingsperiode kunt u met een grove borstel de losse en dode haren eenvoudig uit de vacht verwijderen.
Voeding
De Grote Zwitserse Sennenhond kan leven van een breed scala aan voedsel: brokjes, rauw of een combinatie van beide. Ze kunnen ook leven van beperkte voedselbronnen in het wild. Een van de grootste gezondheidsproblemen voor het ras is obesitas als gevolg van overvoeding. Dit leidt tot veel gastro-intestinale problemen, waaronder dunne ontlasting en diarree.
Puppy info en Gezondheid Grote Zwitserse Sennenhond
De Grote Zwitserse Sennenhond is vatbaar voor gezondheidsproblemen die veel voorkomen bij honden van grote rassen. Deze kunnen orthopedische problemen omvatten, hoewel de Grote Zwitserse Sennenhond over het algemeen goede orthopedie onderhoudt. Een opgeblazen gevoel en torsie van de milt zijn twee aandoeningen die vaak worden gezien bij deze honden. Hoewel milttorsie geen verband houdt met maagtorsie, komt het vaker voor bij de Grote Zwitserse Sennenhond dan bij andere hondenrassen. Eigenaren moeten zich bewust zijn van de symptomen van deze aandoeningen, en ook van wat ze moeten doen als ze ze ervaren. De Grote Zwitserse Sennenhond is meestal erg gezond; epilepsie kan echter in elke stamboom voorkomen. Urine-incontinentie komt ook vrij vaak voor bij puppy’s en teefjes die zijn gesteriliseerd. Er zijn nog geen genetische markers voor epilepsie geïdentificeerd. Het is begrijpelijk waarom het steriliseren van een hond urine-incontinentie kan veroorzaken; veel puppy’s ontwikkelen het probleem nadat ze zijn gesteriliseerd.
